...dagbók

Nú þegar framboðsfrestur er runnin út er ljóst að hér í Suðurkjördæmi verða ellefu framboð til kosninga. Aðeins fjögur þeirra voru í boði fyrir fjórum árum síðan. Þegar kosningalöggjöfinni var breytt árið 2000 má segja að gömlu valdaflokkarnir hafi lagt ýmsar hindranir fyrir óþægileg klofningsframboð. Um leið gerði fjórflokkurinn nýjum flokkum mun erfiðara um vik að komast að.  Þeir byggðu upp lagabálk til að verja sín sæti.

Hvatning til að kjósa annað en samviskan segir

Þingmenn flokkanna höfðu ekki miklar áhyggjur af þeim hindrunum sem settar voru upp, heldur fór mestur tími umræðunnar á Alþingi í að rökræða hvar kjördæmin skyldu skiptast og hvernig þingmannasæti flökkuðu á milli kjördæma. Forystumenn og helstu stuðningsmenn þessara sömu flokka ganga nú um og hvetja til þess að kjósa ekki minni framboðin, því þá gæti atkvæðið þitt dottið niður. Reyndar er VG þarna undanskilið enda sá flokkur kominn í þá stöðu að vera að berjast með nýju framboðunum við 5% þröskuldinn.

Ný framboð með allt að þriðjungs fylgi

En er það svo að atkvæðið er að detta niður ef flokkur nær ekki takmarkinu? Nei, alls ekki heldur þvert á móti er nauðsynlegt að fjórflokkurinn fái þau skilaboð úr kosningunum að stór hluti þjóðarinnar vill ekki þessi öfl við völd. Miðað við kannanir sem eru þó ansi misvísandi þessa dagana þá gætu ný framboð til Alþingis fengið upp undir 30% af atkvæðum í komandi kosningum. Stór hluti af þeim myndi ekki enda í þingsætum en myndi senda skýr skilaboð um að breyta kosningalöggjöfinni þannig að ægivald fjórflokksins á Alþingi okkar Íslendinga hverfi.

Tímasett aðgerðaráætlun

Það má segja að hver og einn ætti að geta fundið sitt framboð af þeim sjö nýju sem nú bjóða fram. Allt frá róttækum vinstri flokkum, nokkrum krataflokkum og síðan eru Hægri grænir, eina framboðið sem getur talist hægra framboð. Við erum reyndar líka eina framboðið sem hefur tímasett þær aðgerðir sem ráðast á í. 17. júní 2013 verða öll verðtryggð húsnæðislán innkölluð og lánað aftur út í óverðtryggðum húsnæðislánum. 1. desember 2013 verða gjaldeyrishöft afnumin með upptöku ríkisdals.

Það eru lausnir komnar fram. Ég hvet ykkur til að kynna ykkur málin á xg.is.

Sigursveinn Þórðarson oddviti Hægri grænna í Suðurkjördæmi.

(Greinin birtist í Eyjafréttum í síðustu viku)

Hvernig tókst að plata þig í þetta, var spurning sem ég fékk fljótlega eftir að ég ákvað að taka efsta sæti á lista Hægri grænna fyrir komandi kosningar til Alþingis. Ég viðurkenni það að ég var á báðum áttum. Það er ekki hægt að segja að stjórnmál hér á landi séu mikils metin, að góð ímynd fylgi starfi á þessum vettvangi. Traust á Alþingi og stjórnmálaflokka er í sögulegu lágmarki. En er þá ekki einmitt tækifæri til að gefa sig í þetta, fá nýja sýn og nýtt fólk til starfa? Breyta ímyndinni, breyta kúltúrnum.

Icesave ýtti okkur úr vör

Hægri grænir, flokkur fólksins var stofnaður fyrir fyrstu Icesave deiluna. Formaður flokksins, Guðmundur Franklín Jónsson hafði ásamt öðrum góðum mönnum barist hatrammlega gegn samþykkt Icesave samningsins. Alltaf var því haldið fram að um ólögvarðar kröfur væri að ræða. Flokkurinn var síðan formlega stofnaður 17. júní 2010 og hafa síðustu  ár farið í að móta stefnu flokksins. Sú stefna sem hefur verið mótuð er einmitt ástæðan fyrir því að ég sagði já þegar ég var beðinn um að taka sæti á framboðslista flokksins.

Hugsum í lausnum

Það þarf að hugsa í lausnum. Hið íslenska flokkakerfi er úrelt og við þurfum nýtt blóð á Alþingi Íslendinga og á fleiri staði. Margir hafa afgreitt nýjar hugmyndir sem töfralausnir. Setningar eins og: „Þetta er ekki hægt,“ og „hver á eiginlega að borga þetta,“ heyrast oft og þá yfirleitt frá pólitíkusum úr S – flokkunum, Samfylkingu og Sjálfstæðisflokks eða þeirra dyggustu stuðningsmönnum. Þetta höfum við heyrt. Stefna flokksins um kynslóðasáttina er afgreidd í einu orði út af borðinu. Engin ástæða hvers vegna, engin rök af hverju, heldur af því bara, þetta er ekki hægt.  Ný hugsun og önnur nálgun á verkefnum hlýtur oft slík örlög. Fólk nær ekki að hugsa út fyrir boxið, ef það hefur verið inn í því of lengi. Vandamál S-flokkana er einmitt það að endurnýjun eftir hrun hefur verið of lítil. Gamla hugsunin ræður enn ríkjum, ný sýn kemst ekki að.

Kynslóðasátt

Kynslóðasáttin er leið til að ná langþráðum sáttum í þessu samfélagi sem við búum í. Hægri grænir eru ekki að finna upp hjólið í þessum efnum, heldur líta á það sem vel er gert annarsstaðar og tileinka sér það. Ríkisstjórn Bandaríkjanna fór þessa leið eftir bankahrunið 2008 og bjargaði þannig húsnæðiskerfi sínu. Sáttin felst í lækkun höfuðstóls lánanna um allt að 45%. Sú lækkun fer eftir lántökudegi og miðast við hvenær Íslendingar tóku upp MIFID reglugerð Evrópusambandsins. Grundvöllur fyrir kynslóðasáttinni er sú að enn höfum við myntsláttuvaldið og löggjafavaldið. Hægri grænir vilja innkalla öll verðtryggð húsnæðislán þann 17. júní 2013. Þau verða öll keypt af sérstökum sjóð sem settur er upp í Seðlabankanum sem lánar sjóðnum á 0,01% vöxtum. Hann lánar húsnæðiseigendum aftur óverðtryggð lán með 7,65% vöxtum til allt að 75 ára. Það fer eftir afborgunargetu hvers og eins. Lækkun höfuðstóls um allt að 45%. Miðað við útreikninga sem lagðir hafa verið fram gæti halli á sjóðnum sem myndast við niðurfærsluna verið allt að 400 milljarðar. Vaxtamunurinn, þ.e. 7,65 – 0,01 = 7,64% greiðir þann halla niður á 9-15 árum, það fer eftir hversu vel gengur að innheimta láninn. Þetta er stutta útskýringin á kynslóðasáttinni, frekari upplýsingar um hana er hægt að nálgast á xg.is og eins hefur verið útbúið stutt myndband um leiðina sem nálgast má á youtube vefnum undir heitinu https://www.youtube.com/watch?v=9t6RH-CiQy4.

Þú átt valið 27. apríl

Það stefnir í að kjörseðillinn fyrir komandi Alþingiskosningar verði í stærra lagi, svo ekki sé meira sagt. Hér í Suðurkjördæmi hafa tólf framboð meldað sig til leiks þó enn sé ekki útséð hversu mörg verði með þegar á hólminn er komið. Sú staðreynd gæti dregið úr möguleikum einstakra framboða að hafa áhrif, að ná að vera mótvægi gegn fjórflokknum sem er nauðsynlegt íslensku samfélagi. Flokkar eiga ekki að vera stofnanir, byggðir upp á ríkisstyrkjum, heldur lifandi samkoma einstaklinga sem vilja betra samfélag handa okkur öllum.

Sigursveinn Þórðarson, viðskiptalögfræðingur og oddviti Hægri grænna í Suðurkjördæmi.

(Grein þessi birtist í Eyjafréttum á fimmtudaginn.  Hér er lengri útgáfan)

Langar að byrja að taka það fram að ég hef verið á móti inngöngu í ESB frá upphafi. Hins vegar hef ég líka verið talsmaður þess að við tölum um hlutina af einhverri skynsemi en ekki með upphrópunum og persónulegum níðköstum eins og tíðkast hefur. Ég er þeirrar skoðunar að við séum sirka 30-40 árum á eftir Svíum og Norðmönnum þegar kemur að röksemdarfærslu, „debate“. Við dettum ennþá alltaf niður í drullupottinn. Látum vaða í manninn, í staðinn fyrir að tækla boltann.

Þó ég sé mótfallinn því að Ísland gangi inn í ESB þá er ég um leið ekki að segja að allt sé helvíti sem kemur frá sambandinu, langt frá því. Ísland mun eignast marga kosti ef það verður niðurstaðan. Við fáum okkar kosti en við þurfum að taka gallana líka. Öll umræða eða „komment“ sem snúa einungis að öðru þessara tveggja er áróður og ber að taka sem slíkri.

Það eru nokkrir hlutir sem munu breytast á Íslandi:

1.      Innflutningur – Við munum fá meira vöruúrval, einfaldlega vegna þess að tollamúrar munu hverfa. Fleiri vöruflokkar munu vera í boði en það verður okkar (neytenda) að sjá til þess að bestu verðin verða til staðar.

2.      Útflutningur – Við verðum í verri aðstöðu ef við göngum í ESB. Í dag eigum við góða markaði í Asíu, Rússlandi og víða með okkar fiskafurðir sem við missum ef við göngum í ESB. Samingur við ESB miðast við það að allir aukasamningar detta úr gildi og við göngumst undir þá heildarsamninga sem ESB hefur gert við sömu ríki. (Í sumum tilvikum örugglega betri samningar, í sumum tilvikum lakari).

3.      Myntin – Við getum í fyrsta lagi eftir 20 ár vonast eftir því að ganga inn í myntbandalagið (skilaboð bæði frá Íslandi og ESB). Ef við göngum inn í  ESB þá er líklegt að krónan verði látin „fljóta“ með Evrunni. Það þýðir það að næstu áratugina verðum við sem sömu slöku kjörin eða hvað? (kjörin sem við höfum í dag).

4.      Frjálst flæði varðandi vinnu – Þetta er kostur sem við höfum í dag í gegnum EES samninginn. Mun eitthvað breytast í þeim efnum?

5.      Frjálst flæði fjármagns – okkar stærsta vandamál í hruninu. Við gátum ekki stoppað það í hruninu út af EES samningnum, og hefðum ekki haft neinar varnir ef við hefðum verið í ESB.

6.      Sameiginlegir dómstólar – Ég velti fyrir mér hvort það sé gott eða slæmt? Mismunandi hefðir og fleira gerir það að verkum að við gætum átt erfitt með að kyngja sumum dómum ESB. (þeir eru ráðgefandi í dag vegna EES en ekki fordæmisgefandi).

Örugglega margt annað sem þarf að skoða frá öllum sjónarhornum en lykilatriðið fyrir okkur er að taka ákvörðun eftir yfirvegaða umræðu en ekki sleggjudómakjaftæði ...

Þar sem það er aðeins rúmlega vika í kosningar um breytingar á stjórnarskrá íslenska lýðveldisins ákvað ég að skrifa örfáar línur um .... fótbolta.

Ég hef verið mjög hugsi yfir viðbrögðum manna vegna fáránlegrar dýfu Luis Suarez í síðasta leik Liverpool. Menn hafa hópast saman í að fordæma þennan knattspyrnumann, kalla hann nöfnum allt frá „svindlarar“ og yfir í „viðbjóð.“

Fótbolti er íþrótt sem gengur að mörgu leyti út á að svindla, eða reyna að svindla. Knattspyrnumaður tæklar annan og vonast til að komast upp með það, mótmælir dómnum jafnvel þó augljóst sé að tæklingin var ólögleg. Þú öskar gult spjald á andstæðinginn fyrir leikaraskap þó augljóst sé að dæma átti vítaspyrnu og þú lyftir upp hendinni og heimtar öll innköst og allar hornspyrnur/markspyrnur sem möguleiki er á.  Öllum finnst það eðlilegt. Í síðustu viku skoraði leikmaður Ipswich mark með því að slá boltann inn og beið aðeins...og þegar dómarinn dæmdi mark þá hljóp hann út að hornfána og fagnaði. Engum þótti það athugavert.

Luis Suarez gerði sig sekan um barnalega hegðun á móti Stoke. En áður en það gerðist hafði hann verið sparkaður niður nokkrum sinnum, trampað á takkaskóm á bringunni á honum og togað í treyjuna til að hægja á honum. En fyrirsagnirnar snérust um leikaraskapinn. Það er í lagi svo sem, enda á svona ekki að sjást. En Gareth Bale frábær leikmaður Tottenham, sem fékk flest gul spjöld fyrir leikaraskap á síðustu leiktíð sýndi svipaða leikhæfileika en það hefur farið fyrir ofan garð og neðan og lítið spjallað um það. Hvers vegna?

Leikaraskapur er því miður partur af fótbolta. Valencia „fiskaði“ ódýra vítaspyrnu á móti Liverpool. Fjölmörg dæmi eru um leikaraskap, hvort sem er hjá leikmönnum Liverpool, Man.Utd., Arsenal, Chelsea eða öðrum liðum. Svo erum við með dæmi um leikmann sem hafa opinberlega viðurkennt að hafa slasað annan leikmann. Það er hörkutól væntanlega...

Annars hef ég stórar áhyggjur af Man.Utd. aðdáendum. Þeir virðast mjög umhugað um Liverpool og láta flest allt sem þar gerist fara í taugarnar á sér. Nú (því miður) er Liverpool ekki sá klúbbur sem þeir þurfa að óttast en það virðist engu máli skipta, þeir (margir hverjir) geta ekki komið Liverpool út úr hausnum á sér.

Annars sá ég flottan lista um daginn um samlíkingu fyrirtækja og fótboltaliða, þ.e. hvaða fyrirtæki líkist mest fótboltaliðinu. Þrennt á listanum fannst mér mjög fyndið:

Liverpool – British Airways (Still popular even though they haven‘t been good since the 80s)

Newcastle – Department of transportation (Handing out long-term contracts without thinking them through)

Norwich – IKEA (Cheap to assemble but won‘t stay up for long)